ฉันแนะนำให้คุณอ่านเรื่องนี้พร้อมรอยยิ้ม เพราะมันอาจสะท้อนอารมณ์ต่างๆ ที่คุณเคยเจอหรือจะเจอในอนาคตออกมา อย่ามาบอกว่าฉันเตือนคุณล่วงหน้านะ 😀😅
การหางานไม่ใช่เรื่องง่าย การหางานในต่างประเทศนั้นท้าทายยิ่งกว่าเดิม กระบวนการหางานก็เหมือนนั่งรถไฟเหาะตีลังกาที่ไร้จุดหมาย มีทั้งช่วงพีคสุดเร้าใจ ช่วงพีคสุดระทึก ช่วงเวลาพลิกผันที่คาดเดาไม่ได้ และช่วงเวลาที่รู้สึกเหมือนชีวิตตกต่ำที่สุด
สำหรับชาวต่างชาติที่กำลังมองหางานในเกาหลี ช่วงเวลาที่ยากลำบากนี้อาจยิ่งทำให้รู้สึกตึงเครียดมากขึ้นไปอีก เนื่องจากความแตกต่างทางวัฒนธรรม อุปสรรคทางภาษา และการปรับตัวเข้ากับตลาดงานที่ไม่คุ้นเคย ภาพด้านล่างนี้แสดงให้เห็นถึงการเดินทางทางอารมณ์นี้แบบทีละขั้นตอน หลังจากอ่านแล้ว โปรดแชร์ความคิดเห็นของคุณว่าคุณอยู่หรือเคยอยู่ในช่วงเวลานี้อย่างไร
1. ความตื่นเต้น: จุดเริ่มต้นของการผจญภัย
คุณตัดสินใจแล้วว่าจะหางานในฝันที่เกาหลี เรซูเม่ของคุณดูสวยงามสมบูรณ์แบบ ความมั่นใจของคุณพุ่งสูงสุด และคุณพร้อมที่จะสมัครงานในโซล (และบางทีอาจจะทั่วประเทศเกาหลี!)
ฉันรีเฟรชกล่องจดหมายอย่างน้อยวันละ 15 ครั้ง โดยคิดว่า "ฉันจะได้รับคำเชิญสัมภาษณ์เร็วๆ นี้" ฉันนึกภาพตัวเองอยู่ในออฟฟิศที่เป็นระเบียบเรียบร้อยในเกาหลี กำลังจิบอเมริกาโนเย็น และทักทายเพื่อนร่วมงานอย่างสุภาพ
ความจริง: มันเงียบมาก เงียบจนฉันพร้อมจะรับความผิดหวังเข้ามาแล้ว
2. ความสับสน: ทำไมฉันไม่เคยได้ยินจากคุณ?
หนึ่งสัปดาห์ผ่านไป อีกสองสัปดาห์ผ่านไป กล่องจดหมายของคุณก็ยังคงว่างเปล่า คุณเริ่มสงสัยว่าอีเมลหายไปไหน หรือว่าคุณแนบมีมมาแทนเรซูเม่
ฉันค้นหาหัวข้อเช่น "ต้องใช้เวลานานเท่าไรจึงจะได้รับการติดต่อกลับจากบริษัทเกาหลี" และปลอบใจตัวเองด้วยความคิดที่ว่า "พวกเขาน่าจะใช้เวลาในการเตรียมข้อเสนองานที่ออกแบบมาเฉพาะสำหรับฉันโดยเฉพาะ!"
ฉันสับสนมากจนคิดว่าคนรับสมัครงานไม่ตอบกลับอีเมลของฉันเพราะบัญชี Gmail ของฉัน ฉันเลยสร้างอีเมล Naver ขึ้นมาใหม่แล้วสมัครเลย
สรุป: มันเป็นความผิดพลาด ไม่มีอะไรผิดปกติกับ Gmail
3. ความไม่มั่นใจในตัวเอง: ฉันมีคุณสมบัติหรือไม่?
หลังจากส่งใบสมัครไป 37 ใบแต่ไม่ได้รับการตอบรับแม้แต่ใบเดียว ความกังวลในตัวเองก็คืบคลานเข้ามา “ภาษาเกาหลีของฉันยังขาดอะไรไปหรือเปล่า? ฉันควรจะเรียนวิชาเอกที่เน้นการปฏิบัติจริงมากกว่านี้ไหม? ทำไมฉันถึงเลือกฝึกงานในฟาร์มเป็นอาชีพ?” คุณเริ่มตั้งคำถามกับชีวิตทั้งหมดของคุณ ในที่สุด คุณก็เริ่มตั้งคำถามถึงคุณค่าของตัวเอง
4. ความวิตกกังวล: ฉันพลาดอะไรไปหรือเปล่า?
ตอนตีสาม ฉันอ่านประกาศรับสมัครงานเป็นครั้งที่สิบสอง ฉันตรวจสอบอีกครั้งเพื่อให้แน่ใจว่าไม่ได้พลาดคำแนะนำใดๆ เช่น "กรุณาแนบจดหมายสมัครงานไม่เกิน 300 ตัวอักษรไปกับเรซูเม่ของคุณ"
ครอบครัวและเพื่อนฝูงก็ยิ่งทำให้ปัญหาแย่ลงไปอีก ทุกครั้งที่พวกเขาถามว่า "ได้งานหรือยัง" หรือ "หางานเป็นอย่างไรบ้าง" พวกเขาก็จะนึกถึงการตกงานและรู้สึกสงสารคนรอบข้างที่อาจคาดหวังอะไรบางอย่างจากพวกเขา
บิลก็จ่ายไม่หยุด แถมฉันไม่รู้จะจ่ายยังไงเลย ช่วงเวลานั้นมันหนักหนาสาหัสมาก สำหรับฉัน ความวิตกกังวลมันรุนแรงมากจนฉันถึงขั้นต้องเก็บตัวเงียบๆ เหมือนนกกระจอกเทศเอาหัวมุดดิน
ทุกครั้งที่ฉันเปิดแล็ปท็อปและไปที่ไซต์งาน ความรู้สึกหนักๆ ก็เข้ามาทับฉันทันที และฉันอยากจะปิดแล็ปท็อป กลับไปนอน และดึงผ้าห่มคลุมหัว
คนรอบข้างบอกให้ "พักสักหน่อย" แต่การผ่อนคลายเป็นเรื่องยากเมื่อติดอยู่ในวังวนแห่งความไม่มั่นใจในตัวเองอยู่แล้ว และยิ่งยากขึ้นไปอีกเมื่อบิลประกันสุขภาพพุ่งพรวดเข้ามา...
5. ภาวะหมดไฟ: ฉันทำแบบนี้ต่อไปไม่ได้อีกแล้ว
ในที่สุดฉันก็ตกต่ำสุดขีดแล้ว แค่คิดว่าต้องเขียนจดหมายสมัครงานอีกฉบับก็รู้สึกไม่สบายใจแล้ว คีย์เวิร์ดที่เคยค้นหาคือ "ตำแหน่งงานการตลาดในโซล" ตอนนี้กลายเป็น "งานอะไรก็ได้" ไปแล้ว
ตอนนี้ฉันแพร่กระจายพลังงานด้านลบด้วยการบอกคนรอบข้างว่า "หางานในเกาหลียากมาก" ความเหนื่อยล้าทางอารมณ์ยิ่งทวีความรุนแรงขึ้น และความรู้สึกไร้หนทางคืบคลานเข้ามา ทำให้ฉันไม่มีความปรารถนาที่จะทำอะไรเลย
6. กลัวการพยายาม: การพยายามมีจุดหมายอะไร?
เมื่อเพื่อนพูดถึงงานอื่นให้ฉันฟัง ฉันก็จะปัดมันไปโดยบอกว่า "ยังไงมันก็ไม่เวิร์คอยู่แล้ว จะเสียเวลาทำไม" แค่ได้ยินคำว่า "เรซูเม่" ก็ทำให้ฉันอยากจะกลับไปมุดผ้าห่มอีกครั้ง
แต่ถึงจะรู้ว่าถ้ายอมแพ้ไปเลย โอกาสได้งานก็เหลือศูนย์ ผมก็เลยยังลังเลที่จะสมัครงานต่อไป ใจผมตอนนี้ไปได้ครึ่งทางแล้ว เลยยากที่จะแสดงความรู้สึกนั้นออกมาในใบสมัคร ดังนั้น แน่นอนว่าผมจึงไม่ได้รับคำตอบกลับมา
แล้วจู่ๆ ก็มีข้อเสนอสัมภาษณ์เข้ามา 🤩 ช่วงเวลาสั้นๆ นำมาซึ่งความสุขและความหวัง แต่เมื่อไม่มีการตอบกลับหลังการสัมภาษณ์ หรือคุณได้รับอีเมลปฏิเสธ ความกระตือรือร้นทั้งหมดก็หายไป แรงจูงใจที่เหลืออยู่ก็ถูกกัดกร่อนลงไปอีก
7. ความไม่แน่นอน: ความคิดของ 'จะเกิดอะไรขึ้นถ้า...'
"ฉันเลือกมากไปหรือเปล่า?" "หรือว่าฉันขี้อายเกินไป?" "ฉันคงไม่มีวันได้ทำงานที่เกาหลีแล้วใช้ชีวิตอยู่ที่นี่ได้หรอกเหรอ?" ความคิดมากมายวนเวียนอยู่ในหัว ตั้งแต่ "ฉันควรกลับบ้านดีไหม?" ไปจนถึงความคิดสุดโต่งอย่าง "ฉันควรบวชเป็นพระดีกว่าไหม?"
เมื่อถึงจุดนี้ คุณจะเริ่มสงสัยไม่เพียงแค่ความสามารถของคุณในการหางานเท่านั้น แต่ยังรวมถึงชีวิตของคุณทั้งหมด ความหมายของการดำรงอยู่ของคุณ คุณค่าของคุณ และตัวคุณเองด้วย
8. ความใจร้อน : โปรดรีบหน่อย!
ในที่สุด คำตอบก็มาถึงอีกครั้ง... คำเชิญไปสัมภาษณ์กลุ่มเดือนหน้า ฉันดีใจมาก แต่ขณะเดียวกันก็เริ่มรู้สึกใจร้อนขึ้นมาว่า "ทำไมมันนานจังวะ?"
ฉันอยากเริ่มงานทันที แต่กระบวนการรับสมัครงานในเกาหลีมักจะใช้เวลานาน ทุกวันเหมือนชั่วนิรันดร์ และฉันก็อดไม่ได้ที่จะส่งอีเมลไปบอกว่า "จำฉันได้ไหม? ฉันเป็นผู้สมัครที่ยอดเยี่ยมที่สุด! โปรดติดต่อฉันเร็วๆ นี้!"
9. ความก้าวหน้า: ในที่สุด!
และในที่สุด... อีเมลข้อเสนอก็มาถึง สัมภาษณ์ ตอบรับ และสุดท้ายคือข้อเสนอสุดท้าย ฉันจับมือและกรีดร้อง ส่งภาพหน้าจออีเมลอนุมัติไปให้ทุกคนที่ฉันรู้จัก ตอนนั้น ความเครียดและน้ำตาทั้งหมดก็รู้สึกคุ้มค่า ในที่สุดฉันก็พร้อมที่จะเริ่มงานใหม่แล้ว และอเมริกาโนเย็นที่ฉันใฝ่ฝันก็ใกล้จะมาถึงแล้ว
บทสรุป
การเดินทางของชาวต่างชาติที่หางานในเกาหลีเปรียบเสมือนรถไฟเหาะตีลังกาทางอารมณ์ เต็มไปด้วยเรื่องราวพลิกผันและช่วงเวลาเปลี่ยนชีวิต แต่ท้ายที่สุดแล้ว การเดินทางครั้งนี้ก็คุ้มค่า ทุกการถูกปฏิเสธ ทุกความไม่มั่นใจในตัวเอง และทุกค่ำคืนที่นอนไม่หลับ ล้วนนำไปสู่จุดที่คุณคู่ควร
และเมื่อคุณได้งานในที่สุด คุณจะมองย้อนกลับไปถึงเส้นทางนั้นด้วยความภาคภูมิใจและเสียงหัวเราะเบาๆ เราทุกคนต่างก็ชอบเรื่องราวรถไฟเหาะตีลังกาดีๆ ใช่มั้ยล่ะ
แต่คุณไม่จำเป็นต้องทนกับความรู้สึกเหล่านี้เป็นเวลาหลายเดือน นั่นเป็นเหตุผลที่ฉันสนับสนุนผู้หางานอย่างคุณด้วยการพัฒนากลยุทธ์ที่มีประสิทธิภาพเพื่อหลีกเลี่ยง (หรือลด) ความรู้สึกเหล่านี้ ด้วยกลยุทธ์ที่รัดกุม ความท้าทายเหล่านี้หลายอย่างสามารถจัดการได้ล่วงหน้า
เกี่ยวกับฉัน: ฉันช่วยให้ชาวต่างชาติประสบความสำเร็จในการเดินทางในเกาหลี
👉 ต้องการคำแนะนำที่ชัดเจนเกี่ยวกับการย้ายไปเกาหลี หางาน เริ่มต้นธุรกิจ หรือเรื่องอื่นๆ ไหม? ลองดู หน้าที่ปรึกษา ของฉันสิ ที่นี่
🤝 เข้าร่วมชุมชน KakaoTalk แล้ว มาเติบโตไปด้วย กันที่ นี่ ที่นี่